پاییز ما

من ایده آل گرا و کمال گرا هستم در بعضی موارد،

و بسیااار راحت خودمو با شرایط وفق میدم، اینو تازه فهمیدم، یعنی مامان همیشه می‌گفت اما من حس نمیکردم و متوجهش نبودم، خودآگاه نبودم، تا اینکه دیروز مامان همسر هم اینو گفت...

اول ایده آل گرایی رو بگم که بنظر من در مورد هدف و مسائلی که تحت کنترل خودت هستش خیلی هم خوبه، اینکه بلند پرواز باشی در عین حال براش تلاش کنی یعنی فقط صرفا تو رویا نباشه و مثل اینایی نباشی که فقط یه چیزی رو میخان اما توانایی کار و تلاش رو ندارن.

در مورد وفق دادن خودم با شرایط متوجه شدم که میتونم در هر صورت از زندگی لذت ببرم و حتی مسائل مثبت و‌نکات مثبت رو در شرایط جدید تو ذهنم هایلایت کنم و کیف کنم...

این روزها سرم عجیب غریب شلوغه یعنی جوری که دیروز سردرد شدید داشتم و نوافن هم تاثیری نداشت تا اینکه خوابیدم...

آهان یه مورد دیگه اینکه متوجه شدم آقایون خیلی خیلی حسودتر از خانوما هستن بخصوص در مورد کار و اهداف و پیشرفت و از اینکه «دوست امریکایی م از اینکه من ۵تا زبون بلدم و اون فقط یه دونه انگلیسی به شدتت ناراحته و همش تیکه میندازه و میخاد مسخره کنه»؛ بسیااار تعجب کردم!!

عجیبه...

ذهنم شفافه، برعکس سالهای پیش که پاییز میرفتم تو یه حبابی و اصلا تو دنیای دیگه بودم، امسال خیلیی شفافم و پام رو زمینه و از حباب هیچ خبری نیست...

شاید اثرات ۳۴ سالگیه...