شروع

چندوقت پیش گوشی به جای اینکه بره تو کیفم، افتاد کف پارکینگ و من جرات نمیکردم پایین رو نیگا کنم ببینم چی شده! و همسر اومد برش داشت و اول فک کردیم محافظش شکسته بعد دیدیم نه خیر گلس میباشد و حالا تلاش کردم ناراحت نشم. اونروز که دوباره افتاد و ادامه شکستگی زیاد شد از رو رفتم که ببرم تعمیر. همسر گفت همه چی رو پاک کن عکسها فیلمها نرم افزارهای دارای عکس و....همه رو پاک کردم و شنبه صبح دادیم تعمیر هنوز نرسیده دستم!!!!! چون دادیم به اونی که همه مغازه ها هم از مردم گوشی تعمیری میگیرن در حقیقت میدن به این تعمیر کنه! حالا!

اولین تاثیر گوشی نداشتن: شماره خیلی ها رو ندارم!

اما مهمترین تاثیر: حالا میفهمم چقدر زمان صرف این اینستاگرام و تلگرام میشد! تصمیم دارم اینستاگرام رو نصب نکنم، و از تمام کانال های بیخود تلگرام خارج شم که فقط برای ارتباط با برخی افراد اونجا باشم. همین!

اونروز که افسرده شدم بخاطر وضعیت کاریم و ناعدالتی، سریع با دخترخاله م قرار صبحونه گذاشتم برای جمعه. همسر صبح خیلی زود کلاس داره. منم رفتم صبحونه و گشت و گذار با دختر خاله و کاملا از مود دپرس دراومدم و با انرژی برگشتم. دیگه افسرده نیستم و گاهی که بحث این موضوع میشه، خیلی هم بحث میشه چون در مورد محل کارمون حرف میزنیم یاد این موضوع میفتم! سریع تبدیلش میکنم به خشم و خشم رو به انرژی که صرف مقاله بشه.

جالبه یه سریالی مثل vampire diaries این رو به من یاد داد که هروقت پر از انرژی های منفی مثل خشم و ناراحتی و ناامیدی و ...بودم خودم رو عذاب ندم و اینها رو وارد یه کانال واحدی بکنم و همه اینها با هم یه انرژی قوی رو تشکیل بدن تا من تلاش کنم به هدفم برسم. اینکه میگفتم گاها انرژی منفی از مثبت قوی تره همینه.

حالا هروقت ناراحت میشم، نا امید میشم، خشمگین میشم از این کاری که درحقم کردن، سریع متمرکز میشم رو مقاله و اینکه من باید بتونم و باید از زمان بهترین استفاده رو بکنم و موفق بشم.

++دوستم که تازه هیئت علمی شده زنگ زد و کلی حرفهای امیدبخش زد و همینم انرژیم رو چندبرابر کرد.

حالا مونده تلاش من و توکلم به خدا و هرچی که صلاحه. هرچی بشه خوبه، من و همسرم باهم پیش میریم و من از همین روزها هم لذت خواهم برد.

آینده قطعا از زمان حال بهتره، اما زمان حال هم بهترینه چون تو گذشته منتظرش بودم.

+++صفحه ای رو تو تقویم باز کردم که سوالاتم رو در مورد مقاله از استاد راهنمام بپرسم نوشته:

"انسان دانا و آگاه از عمل خویش نان میخورد نه از اندیشیدن برای عمل" کارلوس کاستاندا!

نمیدونم کیه! اما حرفی زده که بیشتر ما بهش عمل نمیکنیم! بیشتر اندیشه میکنیم تا خود عمل! مامانم چقدر این حرف رو برام تکرار میکنه میگه زیاد فکرنکن فقط کار کن! فک کنم اسم اصلی مامانم کالوس کاستاندا باشه، بعد از انقلاب به مریم تغییر داده!(البته یه چند سال قبل انقلاب، مامانم از اونایی بود که خودش انقلاب در خودش شکل داد و منتظر انقلاب مردمی نشد)