دسر؟

کتاب برایان تریسی رو که دارم میخونم یه جاش راجع به عادت غلط بعضی از ماها به خوردن دسر قبل از شام نوشته، یعنی وقتی خیلی گرسنه هستیم یه کیک میخوریم یا پای سیب و این برای بدن خیلی ضرر داره بازدهی ما رو هم میگیره. تشبیه کرده این دسر رو به کارهای لذت بخش کوتاه مدت مثل تماشای تلویزیون درست بعد از اینکه برسی خونه، یا اینکه بعد از کار بری کافی شاپ، یا تعبیر من: لپتاپ رو روشن میکنی کار کنی سریال میبینی، و همش تو گوشیت میچرخی و با دوستت گپ میزنی و .......

خب من این عادت رو کم و بیش دارم، گاها کم، گاها که بی حوصله م زیاد. اما این مطلب رو که خوندم باز برق من رو گرفت و تصمیم گرفتم از هرچیزی غیر از کار اصلا بیزار بشم. با خودم گفتم تا این چندتا کاری رو که میخوای تموم کنی تموم نکردی دسر بی دسر! پریروز صبح مجبور شدیم بریم دانشگاه و اتفاقا اون امتیازی رو که میخواستم نتونستم بگیرم بخاطر گذشتن 6 ماه از سنوات مجاز! بعدش ناهار خوردیم و کلاس. بعد کلاس فکر کردم چیکار کنم که فردا (دوشنبه) بهتر کار کنم؟؟ بخصوص فردایی که عصری کانون کلاس نداشتم و فقط دوتا دانشگاه کلاس داشتم. شب ساعت 8 کلاس کانون تموم شد دوش گرفتم و ناهار دوشنبه رو آماده کردم. این انرژی من رو دوبرابر کرد و دوشنبه بعد یکی از کلاسهای دانشگاه کار کردمممممممم تا کلاس بعدی و بعدش هم حسابی کار کردم و یه قسمت مهم کار رو تموم کردم.

انقدر این تصمیمم در مورد کار شدیده حتی نمیخواستم بیام اینجا بنویسم اما فک کردم تا حس و حالش باقیست بنویسم.

من خودم همیشه میگفتم که با لذت های آنی شاد نمیشیم! موفقیت و تلاش و رسیدن به هدفه که شادی واقعی به ارمغان میاره! اما گاها خودمم یادم میرفت و راه ساده تر و سریال دیدن رو انتخاب میکردم. با وجود فقط یک روز کار خیلی مفید دوباره بهم یادآوری شد زمانی که کارم رو پیش میبرم شادم و رضایتم از زندگی بیشتر میشه. رضایت از زندگی تفریح فراوان نیست! رضایت از زندگی حرکت در مسیر به سمت هدفه.

امیدوارم همه انرژی لازم برای حرکت رو در خودشون به وجود بیارن و منتظر عامل بیرونی نباشن که ممکنه هرگز پیدا نشه.

++بعدا نوشت: امتیاز رو گرفتم چون دیدم آیین نامه نوشته برای گواهی حتی از سنوات گذشته باشه دانشجو میتونه اقدام کنه و برای رئیس انقدررررر مدارک بردم که خجالت بکشه و گواهی و امتیاز رو نده!!