تماااااااااممممم

چند روز پیش دفاع کردم...دکترا هم تموم شد.

هرچند کار تموم نشده و دارم مقاله ام رو که داور های ژورنال یه تغییراتی خواستن ادیت میکنم البته به کمک استاد مشاورم که این اواخر عجیب غریب ساپورتم کرده و انرژی مثبت داده و هندونه داده زیربغلم و..........

درسته کار تمومی نداره اما یه حس رهایی دارم! حس اینکه دیگه فکرم مشغول این نخواهد بود که فلان فرصت شغلی رو بخاطر دفاع نکردن  از دست خواهم داد.

تو این مدتی که همش با رمز نوشتم، خیلییییییییی سرازیری و سربالایی رفتم! و تنها نقطه ثابت زندگیم همسرم بوده.

داشتم فک میکردم من انقدرررررر تشنه دانش و یادگیری هستم و  زمان محدوده  و این گاهی اذیتم میکنه. من هربار میگم فلان کتاب رو میخونم فلان مقاله رو میخونم راجع به فلان موضوع تحقیق میکنم بعد فرانسه اسپانیایی و آلمانی هم یاد میگیرم اما زمان میپره و میره و من مجبورم به اولویت های زندگیم برسم و نمیتونم به همه این موضوعات رسیدگی کنم. کلاسهای کانون و دانشگاه زیاد وقت میگیرن! جالبه اینها هم مجازی شدن اما بگو ذره ای باعث شدن وقت آزاد بیشتری داشته باشیم؟خیر!

وقت تلف کردنهام تو دنیای مجازی واقعاااااااااا کم شده، برای همین هی با خودم میگم دقیقا چرا وقت کم میارم؟بعد یادم میفته لیست کارهایی که دلم میخواد انجام بدم زیاده! مشکل از لیسته! بیچاره زمان چیکار کنه!!!

با همسر کلی تصمیمات جدید گرفتیم و فک کنم مسیر زندگانی مون سمت و سوی جدیدی پیدا کنه. ان شاا... به حول و قوه الهی ببینیم چطوریا میشه.

++امروز 3 اسفند: با توجه به اتفاقات اخیر بخصوص هفته قبل ازدفاع و ...باید هرگز یادم نره که زندگی یه رویه برای خودش داره و نمیشه باهاش جنگید، این جنگیدن دقیقااا مثل دست و پا زدن توی اقیانوس آرومه! اقیانوس کاریت نداره، قراره تورو آروم به مقصد به یه نقطه به یه جزیره برسونه، تو فقط با دست و پا زدن احتمال غرق شدنت رو زیاد میکنی! ماهی کوچولو عزیز، آواز بخون و با خوشی و بیخیالی پیش برو، خیلی مسائل حتی اونهایی که فکرش رو نمیکنی هم از کنترل تو خارج هستن! از همین محدودیت ها لذت ببر.