نظر

من آدمی نیستم که عمرم رو صرف تخریب دیگران کنم، یا دیگران و اینکه چه میکنند و چه نمیکنند برام مهم باشه، انقدر کار مهم دارم که انرژیم رو صرف اینها نکنم و مثل خیلی ها که برای بالا کشیدن خودشون نیاز به تخریب دیگران دارن نیازی به تخریب نبینم فک کنم کسی پست های قبلیم رو بخونه متوجه میشه که تمرکز من در 99 درصد مواقع روی خودم بوده و بهبود وضعیت خودم، بهبود شخصیت خودم.

اما یه نفر هست، آلما توکل که سالها پیش میخوندمش، شاید 3 سال پیش، یا بیشتر، اصلااا اصلا با نظراتش موافق نبودم و نیستم و حتی همون 3 یا 4 سال پیش دست از خوندن مطالبش برداشتم چون حس کردم الکی اعصابم خرد میشه، الکی.باید نظرم رو راجع بهش بگم.

امروز خیلی شانسی تو وبلاگ دوستم که متاسفانه پدرش هم فوت شده دیدم بین پیوندهای وبش خرمالوی سیاهه و رفتم دیدم وبلاگ بسته ست به دلیل عدم رعایت قوانین یا همچین چیزی. گویا یکی از وبلاگهای آلما توکل بوده چون گوگل که سرچ کردم دیدم نه اون یکی وبلاگ هنوز موجوده.

یادمه 4 سال پیش که من حدودا 25 سالم بود همش فک میکردم این خانم سنش زیاده در حد 40، امروز که دوباره نگاهی به مطالبش انداختم دیدم هم سنیم گویا!!!!!!!!!!

حالا اینها مهم نیست!

یه مطلب خیلی بحث برانگیز نوشته که البته شاید خیلی ها بخونن و بگن وااااای عجب حرف خوبی، حرف دل ما!

نوشته خانم ها فانتزی بی حجاب بودن رو دارن و با خودشون تخیلات بی حجابی رو تصور میکنن و....چقدر بدبختن ایرانی ها!

باز برمیگردیم به بحث زن و مرد و اینکه وای بخصوص تو ایران چقدر همه بیچاره ن! اولا اینکه بحث حجاب رو ملی کرده خیلی مسخره ست، مسخره تر از اون اینه که نوشته بخاطر تنوع طلبی مردهای ایرانی ما حجاب داریم!

میخوام بدونم آیا خانم 30 ساله ای که بنظر عقده های حل نشده ای داره چیزی از وجود خدا و خالقمون میدونه؟و اینکه چرا خالقمون گفته زن باید حجاب داشته باشه؟و اینکه اصلا گیرم که پیامبرمون خودش نصایحی کرده به عنوان یه فرد عادی! چرا باید یه مرد توصیه کنه زن ها خودشون رو بپوشونن؟

واقعا برام عجیبه درک این مطلب که خدایی که جهان رو آفریده و آگاهی به همه مخلوقاتش داره یه دستور داده و این تمرکز روی این دستور که به راحتی میشه اجراش کرد چرا باید اینقدر زیاد باشه!

و چرا باید این موضوع ملی ش کرد! نه اینکه در همه کشور ها خانم ها چوب بی حجابی خود و دوستاشون رو میخورن!! چه اذیت ها و چه خیانت ها که نمیشه! حتما میگی اینجا تو ایران خیانت نمیشه؟چرا نمیشه، میشه چون حجاب هامون الکیه، ما داریم راجع به حجاب کامل حرف میزنیم نه حجاب 100% ناقص امروزی مون.

این خانم میشینه این دری وری ها رو میگه بعد یه عده هم دورش رو گرفتن به به چه چه میکنن!

واقعا برای زنها و مردهای ایرانی که تصور و توهم آگاهی داشتن زیاد رو دارن و هرروز بیشتر از دیروز در باتلاق حماقت هاشون فرو میرن و خیلی های دیگه رو هم با خودشون پایین میکشن متاسفم. شما آگاهی تون زیاد نیست، خود بزرگ بینی دارید و توهم آگاهی زدید.

++یه نظریه ارائه میشه با عنوان هرکی نظر خودش رو داره و هرکی هر عقیده ای داره به خودش مربوطه! که قطعا زیر سوال بودن اجتماعی زندگی کردن بشره! اینهایی که این رو میگن انگار که تو یه قفس بسته تاریک تنهایی زندگی میکنن! مگه میشه من هر عقیده ای دارم داشته باشم و هرکاری دلم بخواد بکنم و به هیشکی مربوط نباشه؟یه مثال ساده، من دلم میخواد همیشه با صدای بلند به موسیقی گوش بدم و به خودم مربوطه! تو خونه، تو کلاس، تو خیابون، مترو، تاکسی، اتوبوس.... و به من ربطی نداره اگه کسی از این صدا خوشش نمیاد، میتونه گوشش هاش رو تمام مدت بگیره و نشنوه! مساله حجاب دقیقا مثل همینه، وقتی تو بدحجابی میکنی به من مربوطه، و وقتی زندگی من تحت تاثیر حجاب توست و توی قفس تنهایی خودت بی حجاب نیستی، پس نمیتونی بگی به خودم مربوطه.

مثل اینکه بگی چرااا زور میکنن و به زور میگن پشت چراغ قرمز بایست! چرااا؟؟در همین حد این حرف مسخره ست.

فقط تنها قضیه ای که می مونه خود کنترلی مردهاست، که پیش هر متخصص، هر مشاور هر روانشناسی برید حرف خدا رو میزنه، ذات مردونه ست، حالا من نمیخوام وارد بحث چرایی این ذات مردان بشم، اما حالا اینجوری خلق شدن، مثل نیاز به آب و هوا و غذای خودمون، اینجوری هستیم. تغییر هم نمیکنه! اینکه بعضی ها فک میکنن در غرب مردها براشون عادی شده یکم برن تحقیق کنن، و از طرفی تخریبهای عادی شدن رو بخونن!

مشکل ما اینه که وقتی یه عملی بلافاصله نتیجه ای رو نشون نمیده و ما نتیجه رو آنی نمیبینیم نمیفهمیم این نتیجه اون عملمونه! یه جورایی مثل سرطانه! نمیشه دقیقا گفت بخاطر استرس بود، بخاطر تغذیه غلط، یا بخاطر ورزش نکردن یا همه! بدحجابی یه عواقبی داره که ممکنه سالهااا بعد ببینیم و متاسفانه هیشکی در اون لحظه به گناهی که قبلا انجام داده فکرنمیکنه.

من قطعا منتظر شنیدن فواید بدحجابی و بی حجابی هستم!!

++نکته آخر! خیلییییی خیلی کوته فکرانه ست که بخوایم بجای استفاده از احکام دین، یا تجربیات دیگران، یا آزموده های دیگران خودمون چیزهایی رو تجربه کنیم بعد به نتیجه برسیم! اگه که اینطور بود باید از نظر علمی خیلییییی عقب می موندیم. متاسفانه از نظر علمی پیشرفت کرده ایم اما از نظر معنوی بسیار متکبر و حس میکنیم باید خودمون به نتیجه برسیم! پس باید درس و کتاب و تعالیم و همه چی رو بذاریم کنار از اول خودمون همه چی روتجربه کنیم ببینیم چی درسته چی غلط. آیا عمرمون کفاف میده؟آیا اصلا دلیل داره من یه سری تجربیات تلخ رو تجربه کنم تا به همون نتیجه برسم؟؟آیا این عاقلانه ست واقعا؟؟ بگیم هرکی هم قبل ما هر تجربه ای داشته به درد لای جرز دیوار میخوره! عجیب غریبه این حرفها!!