وزن!

شاید اولین بار باشه!

و شاید خیلی موضوع مسخره ای باشه! و بنظرم هست! اما!

من هرروز داره وزنم اضافه میشه!

من قدم بلنده، 174! و تاحالا در چاقترین حالتم، از 65 بیشتر نشده بودم! اما دیشب بعد یه شام بزرگ در خانه مادر شوهر اومدیم که خونه ترازو من رو 68 نشون داد و من به روم نیاوردم که چقدر شوکه شدم!

صبح یادم افتاد که اون جایی که خودم رو وزن کردم همیشه زیادتر از وزن واقعی نشون میده و اومدم اینور دیدم 66 هستم! 66 و نیم اما خب بازم زیاده!

اثرات شیر موزهای مکرر که با بستنی درست میشه و شیرینی های اخیر هم هست! باید یکم مراعات کنم چون گویا متابولیسم بدن در این سنین عوض میشه بخصوص بعد ازدواج. خلاصه امروز صبح از اون شیرینی های خوشمزه نخوردم و بجاش میخوام میوه بخورم!

این شد اولین باری که من در راستای رژیم چاق نشدن چیزی رو که دوست دارم نمیخورم. به همسری هم با حالت مظلومانه گفتم غصه میخورماااا!

پیاده روی میکنیم اما نه اونقدر که باید. باید بیشتر پیاده روی کنم و حتی تو خونه هم ورزش کنم. ایشالا! لااقل با انگیزه سلامتی.

+ماسک ماست+آویشن هرروز صبح میذارم رو صورتم بعد میشورم، برای چین و چروک و روشن شدن پوست عالیه، تا شب حس میکردم صورتم نرم و سبکه.

++به همسری گفتم اگه نگاهی داره مبنی بر اینکه اگه پولی خرج میشه در این خونه انگار از جیب هردومون میره لطفا کارهای خونه هم همینطور باشه! گفتم بخصوص که الآن که دیگه مدرسه نمیره در واقع انگار یک کلاس و 3 ساعت بیشتر از من کلاس داره و من واقعا نمیتونم به پایان نامه م برسم. گفتم پایان نامه رو جدی نمیگیری گفت چرا جدی میگیرم تو کارهای خونه رو انجام نده و از من بخواه! گفتم دوست ندارم من هی ازش بخوام این کار رو بکنه اون کار رو بکنه اما همسری هم گفت منم انتظار نداشته باشم خودش خودجوش انجام بده. گفت مثلا صبحها که بیدار میشی بدو سر پایان نامه و ظرف اینا نشور من خودم انجام میدم.

چالش جدید:باید مقاومت کنم و کارها رو خودم انجام ندم و از همسری بخوام انجام بده و به کارهام برسم.