عشق و منطق

من میتونم خیلی آگاه باشم، به کارها و عکس العمل ها و رفتار دیگران (+قطعا خودم) و ریشه یابی در علت این رفتار...گاهی زیادی آگاهم!

هفته پیش کاملا کشف کردم علت اصلی زورگویی های همسرم چیه، امروزهم به مامان گفتم چی فکر میکنم! بهش گفتم که فکر میکنم میخواد منطق یک زن 60 ساله رو بکنه تو کله یه زن 28 ساله ای که با وجود اینکه خیلییییییییی منطقیه، اما عشق هم در وجودش تازه ست و میخواد خیلی از کارها رو از روی عشق و محبت و مهربونی و فداکاری انجام بده! اصلا دوست داره کارهایی رو انجام بده که بعدا پشیمون شه! اما از روی عشق...

فهمیدم که مامان و گاهی بابا، تمام اشتباههای خودشون رو میخوان در من جبران کرده، و جلوی تمام اشتباهات اطرافیان من رو در من بگیرن!! یعنی تو ذهنشون بدترین حالت رو درنظر میگیرن! و یکمی هم از عجله همسرم تعجب میکنن و مقاومت میکنن! و اینکه همسر من دوست داره تو تمام خریدها باشه و این تو کله مامانم اینا نمیره!

به مامان گفتم فک نکن فقط همسرم عجله داره که بریم خونه خودمون منم دوست دارم برم، از این خونه برم خب! بهش برخورد! ای بابا! یعنی باز زدم به سیم آخر و قاطی کردم جاتون خالی! از این نفس های عمیق هم کشیدم که کاملا بی تاثیر بودن! و من وارد گود خشم شدم ! تنها موفقیتم این بود که خیلی مراقب بودم چی بگم و یکم با صدای بلند توضیح دادم که میخوام کارام تموم شه و برم خونه خودم شروع کنم به کارای رساله م برسم.

حقیقت اینه که من مثل همسرم عجله ندارم، نه اینکه ذوق و شوق نداشته باشم نه! اما کلا اهل عجله نیستم و دوست ندارم خریدهام رو با اضطراب و سرعت بالا انجام بدم که بعدا فک کنم کاش یکم بیشتر زمان صرف میکردم...

اما همسرم فکر کرده بود که دوست ندارم بریم خونه خودمون که تعلل میکنم!

خلاصه یکم باهم دعوا کردم و یکم حس های بد و خوبم باهم قاطی پاطی شدن!

عصری مامانم یکم قربون صدقه م رفت گفت ناراحت نباش همه چی میخریم تا تایمی که گذاشتید.

اما حقیقت اینه که حس های خوب من یکم پریده دراین مدت و تحت فشار دوجانبه از طرف همسر و خانواده م...