تغییرات در من

از یه اخلاق و خصوصیتم خیلی خوشم میاد! اونم اینه که وقتی فکر یه رفتار و خصوصیتم باعث میشه بهم بربخوره و به خودم بگم وااا! چرا اینطوری هستی؟ سریع دست به کار میشم برای تغییر!

اونروز که ناراحت بودم (حالا حتی اگه بخاطر پ باشه) تصمیم خودم رو گرفتم! تصمیم گرفتم به خودم اجازه ندم حتی همسرم انقدررررررر برام مهم بشه که بتونه مود من رو تغییر بده! اینطوری هیچ لذتی از هیچی نمیبرم! من هیچوقت از آدمای عاشق پیشه نبوده ام و نیستم! نه وقتی 16 سالم بود نه الآن که 28 سالمه؛ نمیتونم خودم رو تبدیل به آدمی بکنم که انقدررررررر عاشق همسرشه که همه چی رو بدون چشمداشت تحمل میکنه و همیشه لبخند میزنه! نه نمیشه!

اما میتونم خودم رو تبدیل به آدمی بکنم که هیچی براش مهم نیست! تصمیم گرفتم خیلی راحت باشم و انگار دارم برای خودم زندگی میکنم! برای خودم باشم و کلی هم از لحظاتم چه وقتی تنهام و چه وقتی با همسرم هستم لذت ببرم! این اصلا معنیش این نیست که همسرم رو دوست ندارم یا دوست ندارم باهاش باشم، بلکه برعکس، خیلیییییییی هم خوبه و من هنوزم همه رو به ازدواج تشویق میکنم چون قطعا از مجردی بهتره، فقط درجه حساسیتم رو آوردم پایین!

یعنی یه جورایی شدم مثل خود همسر! که همه چی یادش میره!!!! بیشتر دعواها و حرفهای بدی که بهش میگم رو یادش میره، اما خب فک کنم یکمی هم درخواست هام و حرفای خوبم رو هم یادش بره! بهرحال سخت نمیگیره و رو کاراش تمرکز میکنه و وقتی باهمیم محبتش بیشتره و خلاصه ریلکسه!

من خیلی به خودم سخت میگیرفتم! ولی دقیقا از دیروز حالم خیلی خوبه و اصلا انگار شادی من به هیچی و هیچکس وابسته نیست...آهنگ گوش میدم و به کارام فک میکنم و برای 3 ماه آینده برنامه میریزم...

++همسری برای رفتن به آشیانه عشقمون خیلی ذوق داره! دیشب گفت بعدا نگی نگفتی، من هربار که میرم کمی از وسایلم رو میبرم میذارم خونه مون

فداش بشم...

خدا رو شکر...دوستت دارم همسر مهربون و باحال خودم