یار قدیمی

یه دوستی دارم که از سال 89 با هم در ارتباطیم! یا بودیم! شاید به نظر خیلی ها رابطه ما بسیار تحت تاثیر غرب زدگی من باشه! چون رابطی خییلی معمولی با یه پسر برای خیلی ها نامعموله و در مخیله نمیگنجد!

از طریق بلاگفا با هم دوست شدیم و درددل میکردیم و ....تا اینکه ازدواج کرد و الآنم یه پسر داره!

هرگز همدیگه رو ندیدیم! حتی شماره من رو نداره! و هرچقدر هم گفت زنگ بزن و ......من هرگز این کار رو نکردم و همینطوری از طریق بلاگفا حال هم رو میپرسیم!

آخرین بار که جوابش رو دادم بهمن پارسال بود! که گفتم دارم ازدواج میکنم! اونروز شانسی رفتم دیدم مهرماه حالم رو پرسیده! جواب دادم که داریم میریم خونه خودمون و....بعد متوجه شدم که من حتی عقدم و ...نگفتم بهش!

بعد کمی از پیغام هاش رو خوندم، و دیدم در طی سالهای گذشته چقدررررر ابراز محبت کرده و نوشته از فکر من بیرون نمیره وبا اینکه من رو هیچوقت ندیده از نزدیک اما از دلش بیرون نمیرم و....... البته باید بگم رابطه مون دوستی خیلی عمیقی بود و واقعا روزهایی که باید کنارم بود و خیلی مراقبم بود که اشتباهی نکنم و خل بازی در نیارم!

یکم از اون همه ابراز محبت شوکه شدم! از اینکه یه نفر واقعا بدون هیچ قصد و غرضی انقدر دوستت داشته باشه، بدون اینکه چیزی بهش برسه برام جالبه...

باز هم مردها رو دست کم گرفتم...

یادمه پارسال نوشتم زنگ نمیزنم چون دارم با یه نفر ازدواج میکنم که هرگز نمیخوام ناراحتش کنم و اگه حرف زدن با تو باعث بشه ناراحت شه هرگز این کار رو نمیکنم. اونم کلی با خل بازی جواب داده بود که همسر آینده ت نباید به من که دوستت بودم گیر بده و....کلی شوخی...

+++هرروز که میگذره از کنار هرکی تو خیابون که رد میشم، یه حس خاصی دارم، اینکه اگه کسی شباهتی به همسر من داره، میبینم که حس خوب دارم...نمیتونم منتقل کنم حسم رو ...نمیتونم وصف کنم...

فقط میدونم همسرم رو خیلی دوستش دارم و حدس میزنم نمیدونه من انقدر دوستش دارم...بی اختیار نذاشتم بفهمه...نمیدونم که کی قراره set myself free